Κουράστηκα
Κουράστηκα
απ’ τον λόγο και την δράση
Αν
είναι να με συναντήσεις πάνω σ’ ένα
δρόμο
μην με ρωτήσεις γι’ αυτά.
Το
μόνο που θα μπορέσω να σου πω είναι το όνομά μου
και
το όνομα της πόλης που
γεννήθηκα
– Αλλά αυτό είναι αρκετό
Δεν
έχει σημασία αν
έρθει
το αύριο πια.
Αν
υπάρχει
μόνο
αυτή η νύχτα
κ’
ύστερα το πρωινό
δεν
θα ‘χει κανένα νόημα πια.
Κουράστηκα.
Κουράστηκα από τον λόγο
και
τη δράση. Μέσα στην καρδιά μου
θα
βρεις μια μικροσκοπική χούφτα
σκόνης.
Πάρε την και φύσηξέ την
στον
άνεμο. Άσε τον άνεμο να
την
κάνει δική του κι εκείνη θα βρει το δρόμο για το σπίτι.
……………………………………………………………. 
Πρωινό
του 1937 στο Πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον και ο εικοσιεξάχρονος Τομ Ουίλιαμς
δίνει την τελευταία του εξέταση στο μάθημα των Ελληνικών. Κακός μαθητής στο
συγκεκριμένο μάθημα και πεπεισμένος ότι θα πατώσει, ο Τομ θα παραδώσει το μπλε του
τετράδιο στον καθηγητή με τις απαντήσεις και στην τελευταία του σελίδα θα χει
γράψει με το τραχιά ξυσμένο του μολύβι ένα ποίημα με τίτλο «Θλιμμένο Τραγούδι».
Εφτά χρόνια αργότερα ο «κουρασμένος» αυτός μαθητής θα περάσει τα μερόνυχτά του σκυμμένος
πάνω από άλλα δικά του τετράδια και θα παραδώσει στον κόσμο τον «Γυάλινο Κόσμο»,
ένα από τα πιο αυτοβιογραφικά του θεατρικά έργα.
Το
2004 και μέσα σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο της Νέα Ορλεάνης, ένας καθηγητής
Θεάτρου του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον θα ξετρυπώσει από τα ράφια ένα σκονισμένο
μπλε τετράδιο, θα ξεφυλλίσει τις δώδεκα σελίδες του και στην τελευταία θα
διαβάσει το «Θλιμμένο Τραγούδι». Μέσα από το απαραίτητο ψάξιμο θα καταλήξει στο
συμπέρασμα πως το τετράδιο και το ποίημα ανήκουν στον συγγραφέα όπου είναι κατά
κόσμον γνωστός ως Τένεσι Ουίλιαμς. Το ποίημα θα δημοσιευθεί για πρώτη φορά στο
περιοδικό New Yorker
τον
Δεκέμβρη του 2006.